Τα τραγούδια της Αμαλίας | Κεφάλαιο 6ο

Διορθώσεις: Μαίρη Δάογλου

Λουκάς Παπαδημητρίου. 

Γνωστός στην ελληνική σόου μπιζ ως συνθέτης και παραγωγός αρκετών καλλιτεχνών και μουσικών κομματιών. Ήρθε αυτοπροσώπως να συστηθούμε την επομένη της πρότασης του Αγησιλάου. 

«Λία, δεν χρειάζεται να μείνεις στη νύχτα μια ζωή. Μόλις βγει ο πρώτος σου δίσκος, που ήδη έχω αρχίσει να επιμελούμαι, θα δεις τη φήμη σου να εκτοξεύεται. Αρκεί να πέσουν οι υπογραφές και σε περιμένει μία ανέλιξη που δεν έχεις φανταστεί. Τώρα είσαι απλά δεύτερο όνομα, σε λίγο καιρό θα σε ζητούν για πρώτο».

«Χωρίς παρεξήγηση, κύριε Παπαδημητρίου, αλλά όλο αυτό μου φαίνεται περίεργο, μιας και δεν έχω κλείσει ούτε χρόνο στο επάγγελμα και ξαφνικά γίνονται τέτοιες προτάσεις. Οι ανησυχίες μου είναι αρκετές».

«Θα με λες Λουκά από εδώ και πέρα. Μπορώ να σε καθησυχάσω, λέγοντάς σου ότι δεν θέλουμε τίποτα παραπάνω, πέρα από τη φρέσκια και εκφραστική χροιά της φωνής σου; Ψάχνουμε συνέχεια καινούργιους καλλιτέχνες με φωνητικά προσόντα, μιας και οι παλαιότεροι ναι μεν πουλάνε ακόμη, αλλά δεν έχουν κάτι καινούριο να δώσουν, μονάχα αναμασάνε παλαιότερες επιτυχίες τους. Εσύ μπορεί να είσαι ό,τι ψάχνουμε. Όχι μπορεί… σίγουρα! Έχεις κέφι, έχεις τη φωνή που ζητάμε, αλλά από ό,τι φαίνεται σου λείπουν τα κότσια».

Χτύπησε σε αδύναμο σημείο. Ο τύπος αυτός ξέρει πού να δώσει έμφαση, βαρύτητα, με σκοπό να χειραγωγήσει την κατάσταση προς όφελός του. Ο θυμός και η απογοήτευση φαίνονται στο πρόσωπό μου και ο Λουκάς για μια στιγμή σκαλώνει.

«Κύριε Λουκά, αν δεν είχα τα κότσια δεν θα ήμουν εδώ που είμαι, έστω και για το λίγο αυτό χρονικό διάστημα. Δεν σας κρύβω όμως, ότι η ανησυχία μου έχει να κάνει με τους δύο γιους μου, που αν δεχτώ την πρότασή σας, ίσως επηρεάσει και τη δική τους ζωή. Ο χώρος του θεάματος και της νύχτας είναι από μόνος του επικίνδυνος, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για δίσκους, συναυλίες, μάρκετινγκ και τα λοιπά…»

Ο Λουκάς μαζεύεται, μιας και δεν είχε ιδέα για την οικογένειά μου. Αυτός νόμιζε ότι είμαι απλά μια νέα κοπέλα που μπορεί να την κάνει ό,τι θέλει με λόγια και απειλές. Χαμηλώνει το βλέμμα και δείχνει με συγκαταβατικό ύφος την έγκρισή του σε όλα όσα είπα.

«Καλώς, λοιπόν… προτείνω όλο αυτό να γίνει σιγά σιγά. Εάν δεν υπάρχει πρόβλημα, θα ήθελα να περάσεις από το γραφείο να δούμε τους όρους, εφόσον συμφωνήσεις με αυτά που θα σου πω…»

Περιμένω ήρεμα να δω τι θα μου ζητήσει, και γνωρίζω ότι στο πλάι μου έχω ακόμη την ανθοδέσμη, που μπορώ με άνεση να του τη φέρω στο κεφάλι αν με φέρει σε οριακό σημείο.

«Πρώτον, θα φύγεις από το μαγαζί μετά το τέλος της σεζόν, γιατί ο Μάρκος είναι καλός φίλος και συνεργάτης και θέλουμε να κάνει τη δουλειά του. Δεύτερον, ο κόσμος των δισκογραφικών απαιτεί θυσίες και πολλές εμφανίσεις σε τηλεόραση, ραδιόφωνο, ίντερνετ και εκδηλώσεις διαφόρων ειδών. Θα παρευρίσκεσαι σε όλα όσα σου ζητάω με ένα αυθεντικό χαμόγελο στα χείλη και θα φροντίζεις να είσαι ευχάριστη έστω και στα ψέματα κατά την παρουσία σου στις εκδηλώσεις αυτές. Ο κόσμος πρέπει να σε δει με θετικό μάτι. Τρίτον, σου εγγυώμαι ότι αν έρθει η στιγμή και αισθανθείς άβολα εσύ και τα παιδιά σου, θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να σας προστατεύσω. Υπάρχουν και νόμιμοι και παράνομοι τρόποι για τα πάντα, αλλά πιστεύω στους πρώτους παρ’ όλα αυτά».

«Μόνο αυτά;» τον ρωτάω με μια υπόνοια ειρωνείας.

«Αυτά είναι τα βασικά για να βρούμε έναν κοινό δρόμο πορείας. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στο γραφείο μου στο στούντιο. Θα τα κανονίζω όλα εγώ και σε εμένα θα έρχεσαι με οποιοδήποτε θέμα, ή πρόταση που θα προκύψει».

«Πόσο χρόνο έχω να το σκεφτώ όλο αυτό;» τον ρωτάω με αγωνία, αλλά αυτός το έπιασε το ενδιαφέρον μου και γελάει πονηρά.

«Πρώτα θα πρέπει να μιλήσω με τον Μάρκο να δούμε τα συμβόλαια που έχετε υπογράψει, παρουσία και των τριών. Εάν όλα πάνε καλά, μετά το τέλος της σεζόν μπορούμε να ξεκινήσουμε δουλειά μαζί».

~~~~

Ο Μάρκος μας κοιτάει σκεπτικός και τους δύο. 

«Δεν έχω κάτι να πω. Άπαξ και λήξει το συμβόλαιό της σε μερικούς μήνες, η Λία είναι ελεύθερη να κάνει ό,τι θέλει», απαντάει μετά από την αφήγηση του Λουκά. «Δεν πρόκειται να την κρατήσω με το ζόρι, αλλά να ξέρεις Λουκά, οτιδήποτε και αν συμβεί, θα είμαι ο πρώτος που θα βρεις μπροστά σου», συνεχίζει.

Ο Λουκάς χασκογελάει και απαντάει:

«Μάρκο, ξέρεις καλύτερα από τον καθένα τους κύκλους που κινούμαστε. Καλλιτέχνες, παραγωγοί, επιχειρηματίες, ανταγωνιστές –επικίνδυνες καταστάσεις, υψηλά κριτήρια και ούτω καθεξής…»

«Το γνωρίζω πολύ καλά, γι’ αυτό σε προειδοποιώ ότι η Αμαλία έχει υποστήριξη από εμένα και τον κύκλο μου, όχι μόνο γιατί στήριξε και αγάπησε το μαγαζί και έβγαλε εις πέρας τη δουλειά της, αλλά γιατί από όλους εδώ μέσα, ήταν η μόνη που από την αρχή ήταν αυτό που βλέπαμε όλοι. Ακόμη και πάνω στην πίστα έβγαζε τον εσωτερικό της κόσμο και αυτό εκτιμήθηκε από τους πελάτες και το απέδειξαν με τη συχνή τους παρουσία στο μαγαζί. Πρόκειται για καθαρό άνθρωπο και αυτό εκτιμώ πάνω της».

Έχω μείνει άναυδη, δεν περίμενα τέτοια ειλικρίνεια και τέτοια στήριξη από τον Μάρκο. Ως την τελευταία στιγμή της συνεργασίας μας, αυτός ο άνθρωπος μου φέρεται άψογα. Του χρωστάω πολλά, σκέφτομαι, ενώ περιμένω την απάντηση του Λουκά, έπειτα από την ειλικρίνεια αλλά και ενδεχομένως την απειλή του Μάρκου.

«Σύμφωνοι, Μάρκο. Έγινες απόλυτα σαφής».

«Αμαλία; Συμφωνείς;» με ρωτάει ο Μάρκος.

«Ναι, είμαι σύμφωνη…» απαντάω όπως όπως, μην φανεί η αμηχανία μου.

Ο Μάρκος και ο Λουκάς δίνουν τα χέρια και στη συνέχεια εγώ με τον Λουκά. Τέλος, ο Μάρκος μου δίνει χειραψία ενώ κοιτιόμαστε στα μάτια. Μια καλά κρυμμένη υπερηφάνεια στο βλέμμα του, και εγώ του χαμογελάω με σεβασμό και ευγνωμοσύνη.