Τα μάτια να μου κλέψεις για πάντα πριν χαθώ

“Ρίχτο Νικόλα! Τι άκουσες πάλι πρωί πρωί;»

«Μιχάλη δεν είμαι καλά σήμερα! Η Νατάσα και εγώ καυγαδίσαμε πάλι!»

«Γιατί ρε φίλε; Τι έγινε;»

«Παράπονα όλη την ώρα… Δεν περνάμε χρόνο μαζί, δεν της δίνω σημασία όπως παλιά, την έχω δεδομένη και πολλά ακόμη…»

«Της φυλακής μου πόρτα, εσύ, και αντικλείδι και γω μικρό στολίδι στον άσπρο σου λαιμό…»

«Σου λέω τον πόνο μου και εσύ τραγουδάς; Πάλι τα ‘χεις πιει;»

«Φίλε μου… καλέ μου φίλε Νικόλα… Δεν μαθαίνεις από τα τραγούδια για αυτό την πατάς συνέχεια με την Νατάσα!»

«Τι να μάθω ρε Μιχάλη; Τραγούδια είναι! Τα ακούς, χορεύεις, πίνεις τις ποτάρες σου και αυτό ήταν…»

«Μένω τελείως άναυδος με την ανοησία που έχεις στο κεφάλι σου. Κοίτα να αλλάξεις μυαλά και να μη σε παρατήσει η Νατάσα!»

«Είναι λίγο αργά για αυτό… Μάζεψε μερικά από τα πράγματά της και πήγε στην Καλλιόπη να μείνει μέχρι να δει τι να κάνει.»

«Λευκό πανί υψώνω και πάω όπου με πάει αυτό που με σκορπάει, σου παραδίνομαι»

«Λες να παω να της μιλήσω;»

«Ακόμα εδώ είσαι;»

«Πως το είπες το κομμάτι;»

«Φωτιά μου, Μίλτος Πασχαλίδης, Θηβαίος και Χαρούλης»

Ο Νικόλας γνέφει αντίο στον Μιχάλη και τρέχει στο σπίτι της Καλλιόπης… Η Νατάσα είναι εκεί…

Φωτιά Μου
Τραγούδι των Γιάννης Χαρούλης, Μίλτος Πασχαλίδης, και Χρήστος Θηβαίος

Με χάδια τρομαγμένα,
με διψασμένα χάδια
του νου μου τα σκοτάδια
απόψε ντύνομαι

Λευκό πανί υψώνω
και πάω όπου με πάει
αυτό που με σκορπάει,
σου παραδίνομαι

Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δώσ' μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας

Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δώσ' μου
και γίνε του κόσμου
το πέρας

Μονάχη μες τους ξένους
και μες τους φίλους μόνη
να 'ξερα τι σε σώνει
στον πόνο στη χαρά
Γυαλί που δεν ραγίζει
θα 'βρισκα να σου τάξω
Πες μου πως να πετάξω
με δανεικά φτερά

Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δώσ' μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας

Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δώσ' μου
και γίνε του κόσμου το πέρας

Της φυλακής μου πόρτα
εσύ και αντικλείδι
και γω μικρό στολίδι
στον άσπρο σου λαιμό

Θα πω ένα τραγούδι
σήκω να το χορέψεις
Τα μάτια να μου κλέψεις
για πάντα πριν χαθώ