-
Τα τραγούδια της Αμαλίας | Κεφάλαιο 5ο
«Βγαίνεις σε δύο», μου φωνάζουν, και κοιτάω στον καθρέφτη για μια τελευταία φορά. Το φόρεμα στενό, σε μπλε χρώμα και κοντό για να αναδεικνύει τα πόδια μου. Το μπούστο μου προκλητικό και γεμάτο. Τακούνια πανύψηλα, μιας και δεν είμαι και το…
-
Τα τραγούδια της Αμαλίας | Κεφάλαιο 4ο
Πηγαίνω στο καμαρίνι μου και κλείνω πίσω μου την πόρτα, αφήνοντας έναν αναστεναγμό ανακούφισης. Οι πρόβες ρούχων ατελείωτες και οι υπόλοιποι να με κοιτούν με μισό μάτι. Όλα αυτά μπορώ να τα αντέξω όμως. Δεν είμαι σαν τις υπόλοιπες εδώ μέσα,…
-
Τα τραγούδια της Αμαλίας | Κεφάλαιο 3ο
«Κοίτα, Αμαλία, να μιλήσουμε ανοιχτά. Έτσι όπως μου τα λες, δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά. Καταλαβαίνω ότι δυσκολεύεσαι με την οικογένεια σου και την κατάσταση που επικρατεί, και πραγματικά θέλω να σε βοηθήσω. Διακρίνω πολλά πράγματα σε εσένα, τα οποία…
-
Η Πόλη των Ανέμων | Εισαγωγή
Ο Νιραόκ, δεν ήταν και το πιο έξυπνο ξωτικό της Γηραιάς Ηπείρου. Οι γονείς του πάντα του το έλεγαν ότι δεν θα καταφέρει πολλά. Μόνο ο παππούς του ο Νιραέλ είχε εμπιστοσύνη σε αυτόν, και στην ικανότητα του να κάνει τη…
-
Πολύμνια | Η λοξή διανοούμενη
Σηκώνεται λίγο από την καρέκλα και βγαίνει στο μπαλκόνι για να ρίξει μια ματιά στη γειτονιά της. Ξέρει ότι θα χρειαστεί να την αποχαιρετήσει. Ξέρει ότι οι φορές που θα τη ματαδεί είναι… εκατό; Διακόσιες; Τριακόσιες; Όσες και να είναι, είναι…
-
Τα τραγούδια της Αμαλίας | Κεφάλαιο 2ο
Διορθώσεις: Μαίρη Δάογλου Τρεις μήνες αργότερα Τι μέρα και αυτή… Είναι Αύγουστος μήνας και βράζει όλη η Αθήνα. Όλο το καλοκαίρι ψάχνω για δουλειά. Εργάστηκα για δύο εβδομάδες σε ένα καθαριστήριο ρούχων αλλά δεν πλήρωναν. Έφυγα και άρχισα να κοιτάω σε…
-
Τα τραγούδια της Αμαλίας | Κεφάλαιο 1ο
Διορθώσεις: Μαίρη Δάογλου Με λένε Αμαλία και είμαι είκοσι πέντε χρόνων, παντρεμένη με δύο αγοράκια, το ένα τεσσάρων και το άλλο μόνο δύο. Ο σύζυγός μου ο Σπύρος είναι ένα καθίκι. Είναι μόλις τέσσερα χρόνια μεγαλύτερός μου και από αύριο θα…
-
[Δανάη] Κεφάλαιο 10ο
Κατεβαίνω τις σκάλες, και φτάνω στο ισόγειο. Κοιτάω από το παράθυρο, και βλέπω το μεγάλο αμάξι του θείου Αυγουστίνου να σταματάει στην αυλή. Ακολουθεί του Γιώργου, του νονού του ξάδερφου μου, του Γιάννη. Αν και μερικά χρόνια μικρότερος από εμένα, με…
-
[Δανάη] Κεφάλαιο 9ο
«Αδερφέ... τα καλύτερα χάνεις εδώ μέσα!» φώναξα ειρωνικά, πριν με αναλάβουν οι υπεύθυνοι. Η μάνα μου δεν εμφανίστηκε ποτέ. Δεν θέλει να χαλάσει το καλό προφίλ της οικογενείας μας, έχουμε ένα όνομα να υπερασπιστούμε. Ο Γιώργος, ο αδερφός μου, είπε ότι…
-
[Δανάη] Κεφάλαιο 8ο
Πριν από έναν μήνα αρραβωνιαστήκαμε, και το Ανσί αποτελεί τον πρώτο προορισμό μας. Σε εφτά ημέρες παίρνουμε το αεροπλάνο από Λυών για Ελλάδα. Μας περιμένουν πως και πως, όπως και εμείς άλλωστε. Ειδικά την Κατερίνα, που μόλις άκουσε τις ιδιαιτερότητές της…