-
[Δανάη] Κεφάλαιο 3ο
Σηκώνομαι από το κρεβάτι και κοιτάζω το δωμάτιο όπου βρισκόμουν... Δεν μου θυμίζει τίποτα. Πανικοβάλλομαι, δεν είναι κανείς εδώ. Το δωμάτιο μοιάζει παλιό, με παλιό κρεβάτι, ντουλάπες, διακοσμητικά. Παραπατάω
-
[Στεφανία] Κεφάλαιο 4ο
Έχοντας μαζέψει μόνο τα απαραίτητα, αφήνω το κινητό μου και τον υπολογιστή μέσα σε μια τσάντα πλάτης, απενεργοποιημένα και τα δύο, πάνω στο κρεβάτι μου. Κοιτάω τριγύρω το διαμέρισμα που με φιλοξενούσε τόσα χρόνια. Ένας κόμπος στο στομάχι για το άλμα…
-
[Στεφανία] Κεφάλαιο 3ο
Επιμέλεια: Anastasia Neraidoni Stathopoulou Illustration: Dimitra Adamopoulou (Dimi Adam) Οι ανάσες μας βαριές και ο συγχρονισμός ικανοποιητικός, σαν δύο καλολαδωμένες μηχανές που δουλεύουν συμπληρωματικά η μία για την άλλην. Ο Κώστας έχει μάθει το σώμα μου και εγώ το δικό του,…
-
[Στεφανία] Κεφάλαιο 2ο
Η εργοδότρια μου, Μαντλέν, εξίσου μόνη σε αυτή τη κοινωνία εδώ και αρκετά χρόνια, έχασε το άλλο της μισό από τροχαίο. Μια λυπητερή ιστορία αφού έφταιγε και η ίδια. Η Ίρις και η Μαντλέν αγαπούσαν η μία την άλλη όσο τίποτε…
-
[Στεφανία] Κεφάλαιο 1ο
“Αρμονική καλημέρα γλυκιά μου Στεφανία! Ελπίζω να είσαι καλά σήμερα! Πραγματικά θα ήθελα να είσαι εδώ μαζί μου για να απολαύσουμε σάκε, περπατώντας στους πολυσύχναστους δρόμους της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου. Έλα, ευκολάκι σήμερα, μαντεψε που βρίσκομαι! Εξτρα σάκε αν μαντέψεις…
-
[Δανάη] Κεφάλαιο 2ο
Διορθώσεις: Μαίρη Δάογλου Illustration: Ertion Selimi Ιδιωτική σχολή Ψυχολογίας, προπτυχιακό τμήμα, έτος πρώτο Είμαι εδώ. Τα κατάφερα… Ξεπέρασα τους φόβους και τις ανησυχίες μου και είμαι εδώ. Πρώτη μέρα, πρώτο μάθημα, πρώτη ώρα… Το κτήριό μου βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας,…
-
[Θέμος] Εκείνο το τέλος.
«Λοιπόν; Έτοιμος;» η γνώριμη φωνή του αγγέλου φθάνει στα αυτιά μου. Την ακούω καιρό τώρα, σχεδόν μυρίζω την Θεία του φύση. «Όχι, δεν έχει ξυπνήσει ακόμη.» του απαντώ με την γερασμένη, βραχνή φωνή μου. Μια φωνή που κάποτε έσειε τους τοίχους,…
-
[Δανάη] Κεφάλαιο 1ο
Έφτασα... άργησα λίγο βέβαια αλλά με τόση κίνηση στους δρόμους τι περιμένεις; λέω στον εαυτό μου και πατάω το κουδούνι. Ακούω χαρούμενα γαυγίσματα από μέσα και βαριά βήματα. Κάτι τέτοιες ώρες λυπάμαι τους ανθρώπους στο από κάτω διαμέρισμα.
-
[Δανάη] Η Αρχή
Δεν την επέλεξα. Αυτή με βρήκε. Ήρθε σιγά σιγά, ύπουλα και χωρίς προειδοποίηση. Ήμουν καλά, αλλά δεν το ήξερα τότε. Και ξαφνικά, έπεσαν όλα πάνω μου. Μια δυσθυμία στην αρχή, ένα "δεν έχω όρεξη σήμερα" και μετά άγχος, κρίσεις, νεύρα και…
-
[Ουρανία] Τα άστρα εντός μου
Ήταν μία από τις εννιά, ίσως η πιο ωραία και ερωτεύσιμη. Τα εκπαιδευμένα στη νύχτα μάτια της, διάβαζαν τους αστερισμούς σαν την παλάμη του χεριού της. Κάθε άστρο που τρεμόσβηνε σήμαινε ένα τέλος, αλλά και μια καινούργια αρχή.
