Διάλογοι | Σήμερα

Στον απόηχο της μέρας:

– Αναρωτιέμαι πως θα ήταν να μπορούσα να γυρίσω πίσω στο χρόνο. Να προλάβω καταστάσεις, να διορθώσω λάθη, να επέλεγα διαφορετικά…

– Ελένη… ποιος σου είπε ότι γυρνώντας στον πίσω στο χρόνο θα επέλεγες διαφορετικά;

– Εγώ το λέω! Θα άλλαζα ό,τι με πόνεσε, ό,τι με έφερε σε αυτό το σημείο, στον πόνο, στο κλάμα, στην υστερία…

– Και λοιπόν; πόνεσες, έκλαψες, έγινες υστερική… που είναι το κακό;

– Δεν ήθελα να αισθάνομαι έτσι… ήθελα άλλα πράγματα από τη ζωή μου και σίγουρα δεν ήταν αυτά!

– Δίχως τα άσχημα, τα όμορφα δεν έχουν ουσία, δεν έχουν ζωή… Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω και τα άλλαζες, τότε θα γύρναγα και εγώ το χρόνο και θα τα διόρθωνα! Θα διόρθωνα τα σωστά, ώστε να γίνουν πάλι λάθος… 

– Τι λες;

– Αυτό που ακούς! Θα διόρθωνα τα σωστά ναι! Ξέρεις γιατί; Γιατί η ζωή είναι γεμάτη με ανθρώπους λάθος, με καταστάσεις λάθος, με συναισθήματα λάθος! Γιατί μόνο έτσι έχει σημασία το σωστό, το όμορφο, το καλό. 

– Ναι, αλλά αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει μέλλον για μένα…

– Το παρόν κοίτα Ελένη… Το μέλλον δεν το ξέρει κανείς, και όποιος νομίζει ότι το ξέρει πλανάται πλάνην οικτράν. Κάνε όνειρα ναι, αλλά αν δεν δουλέψεις για αυτά στο παρόν, δεν θα γινουν πραγματικότητα στο μέλλον. Ζήσε για το σήμερα, μας πρόσεξε για να έχεις και αύριο. Δώσε αέρα στον εαυτό σου να πετάξει, φωτιά για να παλέψει, γη για να ξεκουραστεί και νερό για να ξεδιψάσει.

– Σήμερα όλα αυτά;

– Ναι… σήμερα!