Πάμπλο Κεφ. 6 | Περίεργα πράγματα συμβαίνουν

Επιμέλεια: Cleopatra Strati

Illustration: ancalove2001

Ο Δήμαρχος και το συμβούλιο είναι αναστατωμένοι. Τον τελευταίο καιρό, έχουν πεθάνει ζώα κάτω από περίεργες συνθήκες, ανοίχθηκε ο τάφος ενός μικρού παιδιού και οι οιωνοί δείχνουν ότι σε τρεις μέρες που είναι η έκλειψη της σελήνης θα γίνει ένα μεγάλο κακό. Το συμβούλιο είναι διχασμένο. Αποτελείται από θρήσκους ανθρώπους υπέρμαχους της καλής λειτουργίας του χωριού, αλλά δεν μπορούν να αρνηθούν ότι η παλιά κατάρα της μάγισσας του βουνού βγαίνει αληθινή μέχρι στιγμής.

«Όταν φύγουν τα σωθικά από τα ζώα, όταν πάρουν το κόκαλο του παιδιού μην το ψάξεις, μην περιμένεις να σβήσει και το φεγγάρι, φύγε όσο πιο μακριά μπορείς…».

Αυτή η παλιά κατάρα, περνούσε από δήμαρχο σε δήμαρχο εδώ και πολλές γενιές. Το συμβούλιο φρόντιζε να τη διατηρεί ζωντανή στη μνήμη των ανθρώπων παρατηρώντας οτιδήποτε περίεργο ή ασυνήθιστο. Η μάγισσα είχε φροντίσει να αφήσει το στίγμα της και μάλιστα ζωντανό. Το είχε χαράξει στο στήθος ενός άντρα που είχε παραβιάσει τα σύνορα της, ή τουλάχιστον έτσι λέει ο μύθος.

Οι περισσότεροι από το συμβούλιο φοβούνται την κατάρα της μάγισσας Ιζαμπέλ. Οι συζητήσεις έχουν ένα και μόνο θέμα: να στείλουν τους πιο δυνατούς τους άντρες να τη βρουν και να τη συμβουλευτούν. Ο Δήμαρχος φοβάται περισσότερο από όλους, παρόλο που προσπαθεί να δείχνει ψύχραιμος για να μην κινήσει τις υποψίες πάνω του. 

Ο γιατρός δεν έχει να φοβάται τίποτα λέει, είναι άνθρωπος της επιστήμης και αυτές οι δεισιδαιμονίες δεν υφίστανται. Ο ιερέας φαίνεται όμως λίγο χλωμότερος από ό,τι συνήθως. Δεν το έχει πει σε κανέναν αλλά αυτός στον οποίο χαράχτηκε η κατάρα στο στήθος, ήταν δικός του πρόγονος και ξέρει την αλήθεια. Πετάγεται και υποστηρίζει ότι είναι έργο Θεού να βρουν τη μάγισσα και να ζητήσουν τη βοήθειά της. Ο Δήμαρχος συμφωνεί εφόσον ο Θεός είναι μαζί τους. Αύριο το ξημέρωμα θα ξεκινήσουν οι 8 πιο δυνατοί άντρες του χωριού να πάνε στο δάσος να την ψάξουν.

~~~~~

Το επόμενο πρωί οι 8 ξεκινάνε για το βουνό. Κανείς δεν έχει δε τη μάγισσα εδώ και δεκαετείς. Κάποιοι λένε ότι είναι νεκρή, άλλοι ότι κοιμάται και θα ξυπνήσει μια και μόνο νύχτα για να τους κάνει κακό. Η σπηλιά της είναι μέσα βαθιά στο δάσος από την άλλη μεριά του βουνού. Οι 8 άνδρες χρειάζονται δέκα ώρες οδοιπορία για να πάνε από την άλλη μεριά και άλλο τόσο να γυρίσουν. Κανείς τους δεν μιλάει. Το σχέδιο είναι όταν τη βρουν, να την αιφνιδιάσουν για να τους  αποκαλύψει τι ξέρει.

Οι ώρες περνάνε και οι 8 άνδρες βρίσκονται μόλις ένα χιλιόμετρο μακριά από το ορυχείο ψηλά στο βουνό. Αφού συνομιλούν χαμηλόφωνα ψάχνουν με τα μάτια την είσοδο του ορυχείου. Ένα από τα νεότερα παλικάρια τούς δείχνει ένα άνοιγμα περίπου 200 μέτρα από πάνω τους. Καπνός βγαίνει από το άνοιγμα του. Με νοήματα συνεννοούνται για το σχέδιο. Ανεβαίνουν σιγά σιγά και φθάνουν στην είσοδο της σπηλιάς. Μπαίνουν μέσα εκτός από τους δύο που έμειναν απέξω για να κρατάνε τσίλιες. Οι υπόλοιποι 6 μπαίνουν μέσα κρατώντας ο καθένας από ένα όπλο, άλλος φτυάρι, άλλος τσεκούρι και ένας άλλος μια καραμπίνα. Πηγαίνοντας προς το βάθος της σπηλιάς, ακούν ψίθυρους. Κανείς τους δεν μπορεί να καταλάβει τη γλώσσα που ακούει.

Ένας μεγάλος χώρος ανοίγεται μπροστά τους. Το μοναδικό φως προέρχεται από έναν πυρσό που κρέμεται στο τοίχωμα της σπηλιάς. Τριγύρω στοιβαγμένα βότανα που η μυρωδιά τους θα μπορούσε να σκοτώσει αρουραίο. Πιο δίπλα κρανία ανθρώπων, χρόνια ξεχασμένων καθώς και γούνες από ζώα. Στη μέση της σπηλιάς ένα μικρό μαντέμι με ένα μαύρο υγρό να κοχλάζει πάνω στη φωτιά έδειχνε να σβήνει με κάθε δευτερόλεπτο που πέρναγε. Ο ψίθυρος ακούγεται πιο δυνατός τώρα. Η Ιζαμπέλα βρίσκεται σε μια γωνία γονατισμένη κρύβει το πρόσωπο της. Τα μαύρα της μαλλιά μπερδεμένα εδώ και πολλά χρόνια.

«Δείξε μας, Μάγισσα, το πρόσωπό σου!!» φωνάζει ο πρώτος.

«Αφήστε με. Θέλω πίσω το μωρό μου. Φύγετε…» ακούγεται το κλάμα της Ιζαμπέλας.

«Σήκω όρθια και γύρνα το πρόσωπό σου προς εμάς, Μάγισσα…!!!» φωνάζει πάλι ο πρώτος.

Η Ιζαμπέλα με τα χίλια ζόρια σηκώνεται πιάνοντας τον τοίχο της σπηλιάς και γυρνά προς το μέρος τους κλαίγοντας. Τους κοιτάει και εκείνοι μένουν άναυδοι. Πρόκειται για την ωραιότερη γυναίκα που έχουν δει ποτέ. Τα γαλάζια μάτια της κοιτούν κατευθείαν στην ψυχή των αντρών και τα χείλια της φωνάζουν τα ονόματα τους. Κατεβάζουν τα όπλα τους και την κοιτούν εκστασιασμένοι. Τα ακαταλαβίστικα λόγια της δεν είναι τίποτα άλλο από ξόρκια. Ο πρώτος ξεφεύγει από το ξόρκι της και αρχίζει να βλαστημάει τη μάγισσα και τα φθηνά κόλπα της.

«Δείξε μας το πραγματικό σου πρόσωπο!» φωνάζει στην Ιζαμπέλα.

«Αυτό θες, χωριάτη;» ακούγεται η φωνή του Θηρίου από το στόμα της.

«Θες να δεις την πραγματική μορφή του δαίμονα μου;» συνεχίζει να μιλάει και οι τοίχοι της σπηλιάς σείονται. Ο πυρσός σβήνει. Μένει το λαμπύρισμα από το μαντέμι. Βράχοι πέφτουν στην είσοδο της σπηλιάς σκοτώνοντας τους δύο που περίμεναν έξω και φυλακίζοντας τους υπόλοιπους μέσα. Οι άντρες ψάχνουν να βρουν ο ένας τον άλλον, ενώ το Θηρίο ουρλιάζει μέσα από την Ιζαμπέλα, φωνάζοντας καλέσματα, ξόρκια και κατάρες των προγόνων των αντρών που την είχαν εξορίσει στο βουνό. Τώρα, οι απόγονοι αυτών, έρχονταν για να μάθουν για την κατάρα.

«Η κατάρα είναι αληθινή! Θα πεθάνουν οι εγκληματίες. Θα πληρώσουν για τα εγκληματικά έργα τους με τον πιο οδυνηρό τρόπο. Θα πεθάνουν οι απόγονοί τους, με τις ευλογίες Του. Το Μεγάλο Σχέδιο πρέπει να τηρηθεί. Κανένας, κανένας δεν γλιτώνει από το χέρι της δικαιοσύνης και αυτή θα είναι…» φωνάζει κάνοντας τα τοιχώματα της σπηλιάς να σείονται συθέμελα. Οι άνδρες μέσα στη σπηλιά φωνάζουν. Οι φωνές τους καλύπτονται από το βουητό που δημιουργούν οι κατάρες της μάγισσας. Προσπαθούν να την κτυπήσουν στα τυφλά, ακούγονται και κάποιοι πυροβολισμοί. 

Το βουνό βρυχιέται ολόκληρο, η κατολίσθηση ασταμάτητη, αλλάζει το τοπίο. Όταν πια πέφτει ησυχία, κανένας δεν έχει σωθεί. Κανένας δεν είναι ζωντανός για να γυρίσει να πει στο χωριό τι έγινε. Η ησυχία πιο εκκωφαντική από ποτέ.

~~~~~

Το επόμενο πρωί ο Πάμπλο ξυπνάει και κοιτάει την ανατολή προς το βουνό. Κόκκινη ανατολή σήμερα, ξέρει ότι χύθηκε αίμα χθες το βράδυ. Ξέρει ότι η αποστολή του χωριού χάθηκε όλη και η Ιζαμπέλα μέσα στην τρέλα της γελάει και γλεντάει ανάμεσα στα νεκρά σώματα έχοντας πάρει την εκδίκησή της.

Ο Πάμπλο γνωρίζει από πρώτο χέρι, ότι ένας από τους 8 άνδρες ήταν απόγονος του άντρα που είχε παρατήσει την Ιζαμπέλα έγκυο και που επέτρεψε να τη βασανίσουν και να την εξορίσουν στο δάσος για να πεθάνει. Όμως η Ιζαμπέλα τα κατάφερε και γέννησε το μωρό της. Ένα μωρό που έζησε μέχρι τα 8 του χρόνια και πέθανε από ανεξήγητα αίτια. Ο Πάμπλο ήξερε ότι ο πιο παλιός και ο πιο εγκαταλειμμένος τάφος ήταν αυτού του παιδιού, που πλέον του λείπει το κόκαλο του μηρού. Η Ιζαμπέλα έχοντας πουλήσει με μια ανάσα την ψυχή της στο Θηρίο, δεν ζήτησε τίποτα άλλο, παρά την ευκαιρία κάποια στιγμή να τους εκδικηθεί. Ο Αφέντης τής έδωσε το λόγο του, αρκεί να του δείξει ότι είναι ικανή να περιμένει μέχρι την κατάλληλη στιγμή. Και αυτή η στιγμή έφτασε. Η Ιζαμπέλα, η Μάγισσα, πήρε την εκδίκησή της. 

Μια εκδίκηση βουτηγμένη στο αίμα.

Ο Πάμπλο κατεβαίνει να φάει πρωινό μαζί με τη Μάρθα. Φτάνοντας στη ρεσεψιόν ακούει τον θόρυβο τηλεόρασης μέσα από το σαλόνι της.

«Μάρθα;» φωνάζει, χωρίς να πάρει κάποια απάντηση.

Πλησιάζει την πόρτα και μπαίνει μέσα στο χώρο της. Η Μάρθα καθόταν στην πολυθρόνα της κοιτάζοντας το αναμμένο τζάκι. Η οθόνη της τηλεόρασης έβγαζε τον χαρακτηριστικό θόρυβο της κόλασης. Ουρλιαχτά και κλάματα αθώων που βασανίζονται από τα στοιχειά της κόλασης.

Η Μάρθα σηκώνεται και γυρνάει προς το μέρος του. Τα μάτια της μαυρισμένα και στο στόμα της σχηματίζεται ένα σαρδόνιο χαμόγελο.

«Αφέντη…» λέει ο Πάμπλο και γονατίζει από φόβο

«Πάμπλο, όλα ακολουθούν τη σωστή πορεία» λέει και το στόμα του Θηρίου συσπάται από πόνο.

«Κόκκινη η Ανατολή σήμερα…» σχολιάζει ο Πάμπλο.

«Να ευχαριστείς την Ιζαμπέλα για αυτό. Σε έσωσε από τη μισή δουλειά…» λέει το Θηρίο  ενώ με την γλώσσα του γλείφει τα χείλια του.

Ο Πάμπλο σωπαίνει και περιμένει από το Θηρίο να δώσει εντολές. Μεθαύριο είναι η έκλειψη και η δουλειά έχει δρομολογηθεί από δυνατότερους από αυτόν. Ο Πάμπλο είναι απλά το εκτελεστικό όργανο σε μία συμφωνία που και οι δύο μεριές έκαναν πολλές υποχωρήσεις.

«Τίποτα δεν πρόκειται να σταματήσει την ιστορία αυτή. Όλα πρέπει να γίνουν στην εντέλεια. Μέχρι τότε δυνάμωσε και φρόντισε να μην μπει κανένας στον δρόμο σου. Καταλαβαίνεις Πάμπλο;» ρωτάει με τη φιδίσια του γλώσσα.

«Απόλυτα Αφέντη, όλα είναι έτοιμα, μη σε ανησυχεί τίποτα. Θα γίνουν όπως πρόβλεψες εσύ και Εκείνος…» απαντάει ο Πάμπλο και σκύβει με σεβασμό το κεφάλι προς το μέρος του Θηρίου.

Ο Αφέντης γελάει ικανοποιημένος και εξαφανίζεται στις σκιές. Το τζάκι σβήνει στη στιγμή και η τηλεόραση κλείνει. Η Μάρθα είναι ζωντανή, απλά έχει χάσει τις αισθήσεις της. Ο Πάμπλο πηγαίνει προς την κουζίνα να ετοιμάσει το πρωινό του.