Πάμπλο Κεφ. 5 | Περίπου 250 χρόνια πριν

Επιμέλεια: Cleopatra Strati

Illustration: ancalove2001

«Καλημέρα Πάμπλο».

«Καλημέρα…» ο Πάμπλο ρίχνει μια ματιά πίσω του για να δει τον συνάδελφό του, τον ράφτη, και κόβεται με το ψαλίδι. Αίμα αρχίζει να τρέχει από το δάχτυλό του. Ψάχνει ένα κομμάτι ύφασμα να καλύψει την πληγή.

«Συμμαζέψου. Θα περάσει σε λίγο ο Δούκας! Πρέπει να είμαστε ετοιμοπόλεμοι», του λέει ο Μπορκ συμμαζεύοντας τον χώρο.

Ο Πάμπλο σηκώνεται και αρχίζει να βηματίζει μέσα στο δωμάτιο. Αυτός και ο Μπορκ τα τελευταία 10 χρόνια αποτελούν κομμάτι της Βασιλικής Αυλής της Γαλλίας. Ράβουν όλες τις εμφανίσεις του Βασιλικού κύκλου. Η επιτυχία τους ήρθε ξαφνικά, εκεί που ο Πάμπλο αναρωτιόταν πως θα μεγαλώσει τον αδελφό του μετά τον θάνατο τον γονιών τους, με το να δουλεύει κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί, όταν ο Δούκας μπήκε μέσα και βλέποντας τη δουλειά τους, τους πρόσφερε μόνιμη θέση στην αυλή του Λουδοβίκου ΙΕ΄. Μην ξέροντας πώς να αντιδράσουν έπεσαν στα γόνατα και τον ευχαριστούσαν αυτόν και τον Θεό για την ανέλπιστη τύχη τους. 

Ο Μπόρκ είχε οικογένεια να μεγαλώσει κι ο Πάμπλο είχε τον 10χρονο αδελφό του. Έπρεπε και οι δύο να επιβιώσουν. Ειδικά τον τελευταίο καιρό που τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Ήξεραν και οι δύο ότι έπρεπε να δουλέψουν σκληρά για μην τους διώξουν, αλλά ήταν και οι δύο δουλευταράδες. Ο Πάμπλο είχε ήδη γνωρίσει και τη γυναίκα που ήθελε να παντρευτεί, την Ανίτα, η οποία μετά από τρία χρόνια του χάρισε έναν δυνατό γιο, που τώρα στα 7 του χρόνια έκανε κουμάντο στο σπίτι και είχε αρχίσει να μαθαίνει τη δουλειά του πατέρα του.

Ο Δούκας εμφανίζεται και ελέγχει το νέο του σύνολο για την επίσημη αποψινη βραδιά. Τους διατάζει να παραδοθεί στο παλάτι το συντομότερο δυνατόν, και φεύγει για την πρωινή του βόλτα. Η ημέρα κυλάει ήρεμα και ο Μπορκ δίνει άδεια στον Πάμπλο για το υπόλοιπο του απογεύματος. Η Ανίτα έχει μαγειρέψει το αγαπημένο του φαγητό και ο γιος του ο Ααρών του δείχνει ένα κομμάτι ύφασμα που είχε κόψει και ράψει για την κούκλα της κόρης της γειτόνισσας. Ο Πάμπλο ακουμπάει το χέρι του στον ώμο του γιου του και του λέει να προσέχει την μητέρα του καθώς ο ίδιος απομακρύνεται. Ο Ααρών χαμογελάει και λέει ότι θα είναι ο ιππότης της μαμάς και ότι δεν θα αφήσει κανέναν να την πειράξει. Ο Πάμπλο δίνει ένα φιλί στη γυναίκα του αποχαιρετώντας την. 

Έξω βρέχει και οι λάσπες έχουν γεμίσει τα πόδια του, αλλά δεν δίνει σημασία. Παίρνει τον δρόμο για το δάσος όπου θα παραδώσει την ψυχή του στο Θηρίο. Έπρεπε να το κάνει. Πριν 10 χρόνια αυτός και αδελφός του ήταν έτοιμοι να πεθάνουν, και με τη συμφωνία που έκανε, έζησαν 10 χρόνια πλουσιοπάροχα. Ο αδελφός του πλέον τα βγάζει πέρα μόνος του και ο ίδιος έκανε την οικογένεια που επιθυμούσε, έχει διασφαλίσει την Ανίτα και τον Ααρών για μερικά χρόνια ακόμα, και ξέρει ότι ο Μπορκ δεν θα τους αφήσει να πεινάσουν. Ο Μπορκ του στάθηκε σαν πατέρας όλα αυτά τα χρόνια. Η αλήθεια να λέγεται. Του οφείλει πολλά. Δάκρυα αρχίζουν να τρέχουν από τα μάτια του ενώ φτάνει στην είσοδο του δάσους. Λίγο ακόμα και όλα θα έχουν τελειώσει. Αν ισχύουν όλα όσα ακούγονται για το Θηρίο, η κόλαση είναι αυτή που τον περιμένει και που θα περάσει την αιωνιότητα. Σκουπίζει τα δάκρυα του, και περπατάει με βήμα βέβαιο και συγκρατημένο.

«Καλώς ήρθες…».

Ο Πάμπλο τρομάζει και γυρνάει να δει ποιος του μίλησε. Μία όμορφη γυναίκα με μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια, κρατάει έναν πυρσό και χαμογελάει.

«Μάγισσα…» απαντάει και την κοιτάει επίμονα.

«Είσαι έτοιμος να μπεις στην υπηρεσία του Αφέντη μας;» τον ρωτάει και γελάει.

«Δεν μπορεί να εμφανιστεί ο ίδιος;» ρωτάει ο Πάμπλο για να κερδίσει λίγο χρόνο.

«Σιγά μη δώσει σημασία, μία ακόμα ψυχή για την κόλαση είσαι. Ο Αφέντης έχει πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθεί» σφυρίζει σαν φίδι η μάγισσα.

«Κάντο γρήγορα…».

«Όχι… θα το απολαύσω…» του απαντάει η μάγισσα, και επιτίθεται. Ο πόνος; Απερίγραπτος. Άλλοτε η καυτή ζέστη της φωτιάς και άλλοτε το κρύο μαχαίρι που έμπαινε με ταχύτητα σε κάθε σημείο του κορμιού του. Μέχρι που ξεψύχησε φωνάζοντας το όνομα του γιού του.