Πάμπλο Κεφ. 3 | Πάμπλο

Επιμέλεια: Cleopatra Strati

Illustration: ancalove2001

Ο καιρός είναι απρόβλεπτος αλλά ο Πάμπλο δεν αισθάνεται το κρύο. Όντας ένα στοιχειό του Θηρίου, έχει ζήσει τον λίβα και την παγωνιά στα έγκατα της γης. Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε αλλά η αίσθηση δεν φεύγει ποτέ. Ο Πάμπλο είναι πάνω στη γη περίπου 200 χρόνια. Είναι ένας από τους πολλούς που υπάρχουν. Ο ίδιος ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του Αφέντη, σε αντίθεση με άλλους που συνηθίζουν να δρουν από μόνοι τους παρακούοντας τις εντολές του Αφέντη τους. Είναι ένας από τους μάγους του Θηρίου, και ένας από τους πιο έμπιστους. Αλίμονο σε αυτούς που παρακούν τις εντολές και πιστεύουν ότι έχουν την εξουσία. Αντίτιμό τους; Αιώνια βασανιστήρια μόλις τελειώσει η συμφωνία. Ο Πάμπλο έχει ξελασπώσει πολλούς που έχουν ξεστρατίσει από τον δρόμο του Αφέντη. Οι εντολές ρητές,

Δεν σκοτώνουμε τους θνητούς παρά μόνο αν το επιτρέψει ο Αφέντης.

Χρήση μόνο της πλάγιας μεθόδου της πειθούς προς τον χείριστο δρόμο.

Σε περίπτωση παρακούσεως των εντολών, η ποινή θα εκτελεστεί μετά το τέλος του καθορισμένου χρόνου της συμφωνίας.

Ο Πάμπλο έχει φέρει εις πέρας πολλές αποστολές τα τελευταία 70 χρόνια, έχει φέρει στην πλευρά τους πολλές αθώες ψυχές και έχει σώσει πολλούς συναδέλφους από μη ολοκλήρωση του καθήκοντος. Πρώτη φορά, όμως, εδώ και πολλές εκατονταετίες προκύπτει μια τέτοια αποστολή. Μία διπλωματική αποστολή, που ο Αφέντης επέλεξε μόνο εκείνον να τη φέρει σε πέρας. Ο Πάμπλο ξέρει ότι αν δεν τα καταφέρει τον περιμένουν τρομερά βασανιστήρια. Και αυτό γιατί εμπλέκεται και η άλλη πλευρά. Μια ισάξια ανταλλαγή μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων, μια αποστολή που αν δεν πετύχει, θα διαταράξει την ισορροπία του Μεγάλου Σχεδίου.

Αυτά σκέφτεται ο Πάμπλο καθώς τρώει το μεσημεριανό της Μάρθας την δεύτερη εβδομάδα της παραμονής του στο χωριό. Η ίδια ακόμα τον βλέπει και κάνει τον σταυρό της ώρες ώρες και ας έχει πάρει τη μορφή ενός αξιοπρεπή 45ρη προκειμένου να ενσωματωθεί πιο εύκολα με τους ανθρώπους του χωριού. Την ευχαριστεί για το γεύμα και αποσύρεται στο δωμάτιό του. Ανάβει τα κεριά και καλεί τον Φέριο, έναν από τους πιο κοντινούς του, ο οποίος περνάει καλά παρέα με ουίσκι και γυναίκες στην άλλα πλευρά του Ατλαντικού.

«Βάζω στοίχημα ότι χρειάζεσαι την βοήθεια μου, Πάμπλο!»

«Ξέρεις ότι δεν εμπλέκεται κανένας άλλος σε αυτή την αποστολή!»

«Τότε τι θες; Βγάλτα πέρα μόνος σου!»

«Βρήκες τίποτα καινούριο;»

«Όχι, ότι σου είχα πει πριν δύο μέρες! Πρέπει να πας να τη βρεις».

«Τη μάγισσα;»

«Είναι μοναχική και τρελή από ό,τι έχω ακούσει. Κι επίσης δυνατή, δεν τη νοιάζει αν σε σκοτώσει. Αυτό ευχαριστεί πολύ τον Αφέντη μας… πρόσεχε!»

Κλείνοντας την επικοινωνία σκέφτεται ότι είναι πολύ παράτολμο να ενοχλήσει τη Μάγισσα της Τρανσυλβανίας. Είναι όντως απρόβλεπτη και εξαιτίας της αρχαίας συμφωνίας της με τον Αφέντη είναι δυνατότερη από τον Πάμπλο. Αλλά είναι η μόνη που γνωρίζει τον τόπο τούτο και τι έγινε τότε. Τα κεριά ανάβουν από μόνα τους και η φωνή του Θηρίου ηχεί στα αυτιά του Πάμπλο τρυπώντας του τα τύμπανα. Αίμα αρχίζει να τρέχει από τα αυτιά του και ο ίδιος κυλιέται στο πάτωμα από τον πόνο.

«Αφέντη συγχώρα με, έχω βρει σχέδιο. Η Ιζαμπέλα θα ξέρει… αυτή ίσως…».

«Ίσως; Η Ιζαμπέλα δεν ξέρει τίποτα…και εσύ είσαι ένας άχρηστος!!!» φωνάζει κάνοντας τον Πάμπλο να καλύπτει τα αυτιά του ανώφελα.

«Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις… Πρέπει να χυθεί αίμα προκειμένου να διορθωθεί η αδικία που έγινε, έχουμε συμφωνήσει σε αυτό με την άλλη πλευρά.  Η έκλειψη είναι σε ένα μήνα. Μέχρι τότε μάζεψε πληροφορίες, και μην ξεχάσεις να ταΐσεις τη βρώμικη ψυχή σου».

Σβήνουν τα κεριά και ο Πάμπλο πετάγεται όρθιος. Τα αυτιά του σταμάτησαν να πονάνε και ο εξαγριωμένος Αφέντης αποσύρθηκε. Έχει δίκιο, πρέπει να μαζέψω δυνάμεις και πληροφορίες, χωρίς να υπάρξουν θύματα προς το παρόν. Πρέπει να τραφώ…

Την επόμενη μέρα η κόρη του φούρναρη ξυπνάει και σηκώνεται να ταΐσει τις κότες και τις αγελάδες. Φτάνοντας στο κοτέτσι βλέπει δύο από τις κότες τους πεσμένες στο χώμα σαν ένα σακί με πατάτες, σαν να τους ρούφηξε κάποιος το αίμα και τα σωθικά. Τρομαγμένη ουρλιάζει και λιποθυμάει.